108

 با  روشن بودنم تنهایی کس دیگه را پر می کنم

آدم وقتی تنهاست همه را مثل خودش می دونه

شاید تنها نباشه

شاید دل به روشنی چراغی دیگه داشته باشه

ولی اگه تنها باشه این روشنی همراهیش می کنه

نیازی به حرف زدن نیست

تو همین سکوت هزار حرف زده می شه

شنونده باید عاقل باشه

می گه رفیق غم نخور

من اینجام

منم مثل خودتم

کله سحر روز تعطیلی اومدم تو این دنیای مجازی

اومدم تا  حقیقتو فراموش کنم

غمت نباشه رفیق