دو ماهه بودی
شب ها تا صبح روی پای من می خوابیدی
یک شب تابستانی
من و تو تنها
چراغ خاموش بود
آروم آروم پا را تکان می دادم
لالایی می خوندم تا بخوابی
نمی خوابیدی و نق می زدی
پنجره ها باز بود
نسیمی پرده را کنار می زد
نور چراغانی کوچه می افتاد رو دیوار
خانه یکی از همسایه ها عروسی بود
خواننده آهنگ امید را می خواند
ای گل رویایی ای مظهر زیبایی
خیلی دلم گرفته بود اون شب
هنوزم از اون آهنگ بدم میاد
امروز وقتی تو تاکسی شنیدم یادم اومد
یه بچه چهار پنج ساله دیدم
بچگی من
رنگ و فر موهاش
رنگ و حالت چشماش
حتی دندونای فاصله دارش
یه آبنبات چوی تو دهنش داشت و همش این طرف و اون طرف را نگاه می کرد
تا نگاهش به من افتاد و زل زد تو چشمام
دلم ریخت
نگاهی بود که خیلی وقت بود گم کرده بودم
اون موقع ها که مادر بزرگم از زمان قحطی تعریف می کرد فکرشم نمی کردم شاید بازم تکرار بشه و تو ذهنم آدمهای اون موقع را تصور می کردم که انسانهای بدبخت و احمقی بودند که شاید مستحق اون همه سختی بودند
یادم هم نیست مادر بزرگم چی می گفت فقط یادمه می گفت بچه به بغل و بچه به شکم از صبح تا کی می رفتم تو صف نانوایی
باید خوب گوش می دادم تا حالا که حماقتمون باعث شده مستحق هر بلایی باشیم بتونم از تجربیاتش استفاده کنم
دوست گردو وقتی اومد,با خودش یک سوسک پلاستیکی آورده بود و همه را می ترسوند
وقتی می خواست بره گفت سوسکم و انتظار داشت تا من سوسکش را تو اون وضع بهم ریخته بعد از مهمانی پیدا کنم
گفتم پیدا می کنم میدم گردو برات بیاره
شب خواب دیدم سوسکه اومد زیر بالشم
وحشت زده از خواب پریدم و نشستم
خواب و بیدار فکر کردم سرم را روی بالش بزارم تا سوسکه فرار نکنه
صبح تا بیدار شدم زیر بالشم را نگاه کردم!!
دنبال علائم بیماری اسکیزوفرنی بودم
رسیدم به یک مقاله راجع به علائم تمارض به اسکیزوفرنی
ظاهرا این راه حل قبلا به فکر خیلی ها رسیده
با این حال بدی که دارم برای یکی نوشتم مثبت فکر کن و به آینده امیدوار باش
و فکر کردم نکنه حال تو هم همین باشه وقتی اینا را به من می گی
اینرسی چشمام خیلی بالا میره
به یک جا خیره می شم و نمی تونم نگاهم را بچرخونم
می شه نیم ساعت به گل قالی نگاه می کنم
بعد به سختی نگاهم را می برم رو جایی دیگه و دوباره خیره می شم
گوشهام هم همینطوره
یک هفته شایدم بیشتر هر روز و روزی چند ساعت فقط یک آهنگ را گوش میدم
بدون اینکه خسته بشم
وای از وقتی که هر دو با هم شروع می کنند
داری ارگ می زنی
می خوام هدفون بزارم, پشیمان می شم
میام کنارت می شینم
تو می زنی و من با صدای بچه گانه می خونم
ترنم قشنگه توش پر از پلنگه
پدر بزرگم همیشه می گفت میره زن می گیره و سر مادر بزرگم هوو میاره
خیلی وقتا مادر بزرگم به این حرفش می خندید و ما هم می خندیدیم
یه وقتایی هم عصبانی می شد ولی ما بازم می خندیدیم بس که ...بودیم
حدودا شصت سال با هم زندگی کردند
آخرش هم پدر بزرگ زودتر از مادر بزرگ رفت
وقتی ما درباره طلاق شوخی می کنیم
وحشت می کنم و تند تند حساب می کنم تا شصت سال چقدر دیگه مونده
آزار دادن من
یکی از مهم ترین ماموریت های تو در این دنیا
وظیفه ات را انجام دادی
خیلی خوب
برگه پایان این ماموریت را من امضا کردم
همین امشب
همیشه همینطوریه
درست وقتی که فکر می کنی همه چی خوبه و رو به راه
آواری میاد
تا یادت بندازه
نه
به همین راحتی که فکر می کنی نیست
آقای مسنی اومده بود شهر کتاب
چهره غمگینی داشت
موها و ریش های بلند سفید
شبیه درویش ها بود
کشکول نداشت
کت و شلوار پوشیده بود
به فروشنده گفت نوار قرآن دارید
فروشنده از یکی دیگه پرسید قرآن چیزی داریم؟
فروشنده جواب داد یک سی دی ترتیل داریم
درویش گفت نوار ندارید
فروشنده گفت نه
درویش گفت نوار فروشی کنار مسجد هم نداشت
چهره اش غمگین تر از قبل شده بود
این نوشته را الان جایی خوندم:
گاهی باید یک نفر دست به صورتت بزند
و نقاب خنده ات را بیندازد ....
آن وقت در آغوشت بگیرد ،
یک دل سیر گریه کنی ...
گریه ات که تمام شد ،
در گوشت زمزمه کند :
دیوونه من باهاتم ، دیگه هیچوقت گریه نکن ...!!
بقیه اش را می دونی
داره کتاب می خونه
می گه مامان این درخت رو ببین
یک درخت که توی کتاب, نقاشی شده
درختی پر شاخ و برگ و خیلی زیبا
پر از میوه و پرنده های رنگی
ناخودآگاه می گم درخت طوبی
می پرسه یعنی چی
می گم اسم یک درخت تو بهشت باید باشه
می گه فکر کن به این درخت تاب ببندی
می گم فکر کن چه بهشتی می شه
پدر بزرگم حکایتی تعریف می کرد از رفتن ناصرالدین شاه به سفر فرنگ
که سلطان صاحبقران اونجا میره توالت فرنگی و چون نمی دونسته باید چه کنه خیر سرش تو دستمالش کارش را می کنه و بعد می خواد دستمال را از پنجره بندازه بیرون که محتویات داخل دستمال رو سقف و دیوار پخش می شه
نوکر فرنگی را صدا می کنه و می گه من یک کیسه طلا بهت میدم که اینا را پاک کنی و صداشو در نیاری
نوکر فرنگیه می گه من دو برابرش را میدم تا بگی چطوری رو سقف ر...ی..دی
حالا شده حکایت مملکت ما