2720

با همه گرم میگیرم و هم صحبت میشم ولی کمتر کسی به معنای واقعی به دلم میشینه 

آدمها باید یه چیزی از خودشون نشون بدن که بگم آهان خودشه کسی که میتونم دوستش داشته باشم و از هم صحبتیش لذت ببرم.

مثلا خانم ج همکارمون که نه میتونه درست راه بره نه حرفاش خیلی واضحه حالا چرا اینقدر زود پیر شده نمیدونم 

من دوستش دارم.از روزی که از جوونیاش و تهران قدیم گفت جذبش شدم 

هر چهارشنبه خیراتی میاره مدرسه و میدونم منتظره که من حتما برم پایین و وقتی منو میبینه میگه چه خوب شد اومدی پایین و از تو کیسه اش خیراتی را در میاره و میشینم کنارش و به حرفاش گوش میدم

 از سیسمونی دخترش میگه از عیدی هایی که میده, 

از خواهرشوهراش از ویلایی که تابستون تو شمال اجاره کردن و از همسایه قدیمیشون که خانم جلسه ای بوده و خانم ج هر چی که الان از ایمان داره اگه خدا قبول کنه از اون خانم جلسه ای داره

آره هیچ کدوم از این حرفا برای من جذاب نیست ولی با دقت گوش میدم چون خانم ج را دوست دارم 

حالا امروزم منتظرم یکی آن خودش را نشونم بده .اگه واقعا اونجوری باشه که من فکر کردم حتما دوسش خواهم داشت وگرنه امروز پایان ماجراست