2632

از پریشب تا الان دارم جواب پیامهای تبریک را میدم ولی حسن ختامش اس ام اسی بود که تبریک گفته  و نوشته همکار عزیز و چون پیش شماره اش عجیب بود سرچ کردم از کردستان بود کسی که نه تلگرام داره نه واتساپ و واضحه که جوابش را ندادم ولی فکرم مشغوله

چند روز پیش هم یه خانم زنگ زده فامیلی منو میگه موبایل منم گرفته ولی میگه تو قطار کاشان همسفر بودیم و چند دقیقه طول کشید تا یادم بیادکه هیچ وقت به همسفرای قطار شماره ندادم بعد تمام قطارهایی که سوار شدم یادم بیاد و اینکه اصلا هیچ وقت تو قطار کاشان نبودم و بعد تعجب کنم پس چرا داره اسم منو میگه و البته به صداش می خورد مسن باشه و قصد مزاحمت نداره و در نهایت گفتم همسفر شما نبودم و با یه علامت سوال بزرگ گوشی را قطع کردم

همش فکر می کنم به خاطر این تدریس مجازی کوفتیه و حالم داره بهم می خوره از اینکه شماره ام دست همه هست و دلم می خوادسیم کارتو بشکنم و برای همیشه از دنیای مجازی محو بشم 

دلم غار تنهایی می خواد