صبح رادیو تاکسی روشن بود خانم مجری می گفت دخترهایی که حجاب را رعایت نمی کنند اتفاقا حرف شنوی خوب و پذیرش بالایی دارند بعد هم صدای یک خانم روان شناس را پخش کردند که تایید کنه ولی خوشبختانه سرو صدای خیابون و ترافیک نذاشت زر زر روان شناس را بشنومم
دیرم شده بود با عجله در حیاط را باز کردم و رفتم تو کوچه
صدای موتور شنیدم و مثل همیشه احساس خطر کردم نگاهش کردم از این موتور بزرگها بود و موتور سوار یه پسر جوون بود که شلوار سبز ارتشی پوشیده بود یا تی شرت مشکی
به خاظر موتورش و رنگ شلوارش نسبت بهش حساس شدم و زل زدم بهش اونم متوجه نگاهم شد و همین جوری که گاز می داد با نیشخند نگاه کرد ولی سرعتش زیاد بود و ندید که دارم بهش میگم کثافت عوضی
خونه مادر بزرگم بودیم با دختر خاله ام بازی می کردیم شاید اسم فامیل یا یه بازی دیگه روی کاغذ
نوشتیم چیتا بعد به نظرم اومد چیتا می تونه فحش باشه و به دختر خاله ام گفتم چیتا اونم دقیقا فحش برداشت کرد و قهر کرد رفت خونه اون یکی مادر بزرگش
حتی زاویه خوشید و نور اون روز اتاق خونه مادربزرگم هم یادمه شاید چهل سال پیش
آلزایمر مامان به حدی رسیده که سال آقاجون را فراموش کرده بود و گفت نهمه و وقتی بهش گفتم چهارمه بغض کرد و تا چند ساعت بعد هم با بغض حرف می زد
رفتن جسد بچه شون را تحویل بگیرند
مادر جیغ می زنه
یه گربه بی تفاوت سلانه سلانه از جلو دوربین رد میشه و با تمام وجودم دلم می خواد جای اون گربه باشم
نت قطعه واتساپ فیلتره ارتباط ها واقعی شده زنگ می زنیم میگیم می خندیم از اتفاق های روز میگیم کوتاه و مفید ولی این وسط کلی حس خوب رد و بدل میشه
باید بشینم سالهایی که بدون استرس گذروندم را بنویسم
تا ۴ سالگی که انقلاب نشده بود همه چی خوب بود ولی بعد اون دیگه استرس بود تا ۶۷ که جنگ تموم شد ولی استرس های خانوادگی ما تازه شروع شد
جابجایی به شهر جدید ،رفتن به مدرسه با محیط و فرهنگ جدید،ازدواج خواهربزرگه و دوری ازش،ماموریت پدر ،فشار درس های دبیرستان و در نهایت استرس کنکور
بعد استرس نتیجه کنکور و قبولی در یک دانشگاه خوب ولی سختگیر و دور از خانواده و شروع شکل جدید استرس ،فشار درس ها و مشکلات روحی و عاطفی
بعد از فارغ التحصیلی مشکل پیدا کردن کار و ازدواج اشتباه و هجوم استرس های جدید
بارداری و استرس سقط بچه و بعد نگهداری از یک بچه ها بهانه گیر و همچنان مشکلات خانوادگی و شغلی شدید و از دست دادن پدر و در نهایت طلاق و استرس و مشکلات بعدش که این سالهای آخر تا حدی کم شده
حالا این وسط هر چند وقت یه بار هم یه اتفاقی تو مملکت افتاده و یه بیچارگی جدید و بی پولی ها و هزار تا بدبختی دیگه
و چه طاقتی داشتم من
برای پدرم هیچ وقت تولد نگرفتیم چون تاریخ تولدش را کسی دقیق نمی دونست و همیشه هم بابت این قضیه به مادربزرگم گلایه می کرد
ولی یک جشن بازنشستگی خوب براش گرفتیم
همیشه فکر می کردم از بس به خاطر گذشتش غصه خورد زود رفت و حالا که خودم اونجوری شدم زیاد یادش می کنم
پدر بزرگ مادربزرگم می رفتند مکه
سوار ماشین ها شدیم برسونیمشون به جایی که شروع حرکت کاروان بود
دایی مامانم با دوچرخه اش اومده بود خونه مادربزرگم
مامانم گفت من با داییم میام و رفت یه وری نشست ترک دوچرخه داییش
تمام مسیر پدرم آهسته آهسته پشت دوچرخه رانندگی کرد که مراقبشون باشه و ما هم تمام مسیر غش کرده بودیم از خنده
چهره مامانم اون لحظه خیلی قشنگ و بشاش بود
فکر کنم بهش حسودیم شد که دایی داره
چرا اون کره کوفتی را خوردم و چه اثری داشت
من که از صبح یه کیک و یه بستنی خوردم و الانم ناهار می خورم و بعدش دوباره کیک می خورم و بستنی ندارم که بخورم و خلاصه غرق در قند و شیریجاتم و به جهنم که اضافه وزن دارم
کسی که زورش میومد جواب پیام بده حالا صبح به صبح میاد صبح بخیر میگه و سلام احوال می کنه یادم میاد قبلا هم همین کارو می کرد که آخر بهش گفتم صبح بخیر تو گروه عمه هام هست خاصیت دیگه ای نداری و برو به جهنم ولی الان حوصله همینقدر دعوا هم ندارم چیکارش دارم بذار هر روز بگه روزت نیکو
مرتیکه اسکل
یارو یه عکس مربوط به کارش فرستاده و میگه حمایت کنید و استوری کنید میگم من تو شهر شما نیستم میگه همه جا می فرستیم گفتم باشه
خب دلم نمیومد دلشو بشکنم
همه فالورام را هاید کردم و فقط خودش استوری را می دید و عکس را استوری کردم
طفلک دید و لایک هم کرد
خب مرد حسابی نصف اینستاگرام من خانمهای بالا پنجاه سالند که مهمترین کارشون ختم یا علی گرفتن تو گروه فامیلیه آخه کارت خوان سیار به چه کارشون میاد
خاله ام میگه اونجا همش به یادت بودم و همراهم بودی
بغض می کنم و فکر می کنم خاله ام می دونه چه حاجتی دارم
به اعتقاد نداشته ام فکر می کنم و اینکه در هر صورت به دعای خاله ام اعتقاد دارم
میگه نمیای؟ میگم نه
میگه شلیل ها رسیده میگم فکر نکنم بیام
بعد فکر می کنم خاله ام اون شب از چشمام فهمید چقدر گریه کرده بودم؟
تلفن را قطع می کنم و زار می زنم برای اینکه تنها کسی که درد منو می دونه خالمه بدون اینکه بهش گفته باشم
بعد یاد بچگیام میفتم که با خاله رفته بودم سر کارش موقع برگشت یه تشت کوچیک پلاستیکی خرید و من فکر می کردم برای من خریده
صبحا که با مادربزرگ حیاط و ایوان و کوچه را آب و جارو می کردند همون تشت را آب می کردند و باهاش با دست آب می پاشیدند رو خاکهای کوچه و من اصرار داشتم تشتم دست خودم باشه
بعد فکر کردم کاش توقعم از زندگی در حد همون تشته بود
و دوباره زار زدم
بعد فکر کردم بعداز مادرپدرم، خاله ام تنها کسیه که بی دلیل بهم محبت واقعی داره و البته عمه ام هم با همه بدجنس گیریاش ، به من محبت داره
دوباره زار زدم
بعد فکر کردم به چند روز تعطیلی و خوشی و چند دقیقه آروم شدم ولی به بعدش فکر کردم و زار زدم
کلا امروز زار زدم
الان یادم افتاد که برای اولین بار صبحانه کره بادام زمینی خوردم و دلیل این همه غصه و نا امیدی همینه که روزم با پنیر شروع نشده
پیمانه ام برای خیلی تجربه ها پر شده و چیزی هیجان زده ام نمی کنه و فقط از روی عادت ادامه میدم حتی سفر به جاهای جدید
یه سری تجربیات هم هیچ وقت سلیقه ام نبوده و براشون پیمانه ای در نظر نداشتم مثل دیدن،خوردن ،کشیدن ،رفتن،خریدن،پوشیدن ... بعضی چیزا
طبق قانون خودم وقتی پیمانه پر میشه باید این دنیا را ترک کرد پس چند تا پیمانه جدید اضافه می کنم مثل تجربه ترس های شدید
از زمین و زمان عصبانی بودم و تو دلم فحش می دادم بعد فکر کردم به جای فحش دادن چیکار میشه کرد
رفتم سر گوشی آهنگو پلی کردم اب و آتش نمی دونم چند بود و سعید نمی دونم چی داشت می خوند« باریکلا باریکلا باریکلا »خود به خود از اون حال عصبانی افتادم تو ک..شعر ترین حالت ممکن
شاید چاره همینه
طبق اصل «اونی که می ریخت تو کاسه ام حالا بریزه پشت کاسه ام» بودن و نبودن خیلی از روابط هیچ فرقی نداره حتی نزدیکان
تو مغازه مرغ فروشی بودم داشتم فکر می کردم فروشنده چه سیبیلای مرغوبی داره و رادیو هم روشن بود و صدای سهیل نفیسی اومد کفشهایم کو ...